Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Αθανάσιος καί σκοτάδι...


Σκοτάδι και πάλι σκοτάδι ...μόνο στίς κορυφές των δέντρων αχνοφέγγει ο ουρανός ...Ο πεύκος στήν αυλή με χαιρετάει και με προσκαλεί να ξενυχτήσω μαζί τους με την συνγκάτοικο του την Κουκουβάγια θα μάθουνε σε μένανε  τα μυστικά της νύχτας..Εχει η νύχτα μυστικά ?Βεβαίως μού απαντάει ...γιά πείτε μου ένα από αυτά?Ε...να ...στήν νύχτα  επιζεί περισσότερο όποιος λιγότερο μιλάει...Δεν είναι μυστικό αυτό το ξέρει και η ημέρα...το ξέρουν  .και οι άνθρωποι ...γιά πάνε παραπέρα..Ε...να η νύχτα έχει θύματα στραβάδια στα σκοτάδια  πού αμα πιούνε δυό ποτά  μας βάζουνε και μιά φωτιά....Είμαστε φίλοι όλοι εδώ...ενώ εγώ δεν προχωρώ, βαθειά είμαι ριζωμένος .Ολοι οι άλλοι πού μπορούν σε μένα τα εξιστορούν όλα τα γεγονότα...και εγώ τούς προειδοποιώ  άμα θα δώ λίγο καπνό  αν έρθουν άνθρωποι εδώ η αν ανάψουν φώτα...
Καλή είναι η παρέα σας  μα θέλω ν'αρθω μέρα ,της νύχτας τα καμωματα τ'αφησα παραπέρα...αρπακτικό δεν γίνωμαι ...δεν μ'εκανε η πλάση...άνθρωπος λέω γεννήθηκα...
Εσένα όμως φίλε μου  με τα κλαδιά σου τ'ανοικτά  θε να  σε λέω Θανάση ,Αθανάσιος  ο Πεύκος πού χαιρετάει  και χαίρετε το φώς και το σκοτάδι και ένας μπαμπούλας πιό εκεί να φοβερίζει τα παιδιά πού θέλουν να αλητεύουνε έως αργά το βράδυ......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου