Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

ΤΗΣ ΧΑΡΑΥΓΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΗς ΕΝΤΥΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΜΕ ΑΛΜΥΡΑ ΕΡΧΩΤΑΝΕ ΠΑΝΤΑ 
ΕΒΓΑΖΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΛΛΟΥΣΑ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗ ΜΑΤΩΣΟΥΝΕ
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΕΣΑ ΤΗς ΚΡΥΜΕΝΑ ΕΙΧΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΕΤΟΥΣΑΝΕ ΕΝΑ ΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟς ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΝΕΝΑ
ΤΙ ΘΛΙΨΗ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΤΙ ΣΥΝΝΕΦΙΑ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ 
ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ 
ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΜΠΙΛΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΕΤΩ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΩΝΤΕ ΟΧΗΜΑΤΑ ΟΙ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΜΟΥ 
ΜΗΤΕ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ
ΜΟΝΟ ΧΡΩΜΑΤΑ ΝΑ ΧΑΊΔΕΨΩ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ  ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ 
ΝΑ ΡΙΞΩ ΣΤΗΝ ΠΛΗΓΗ ΜΟΥ ΑΛΑΤΙ 
ΠΙΝΕΛΑ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΛΕΤΑ
ΕΛΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ 
ΕΛΑ 
ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ
ΕΛΑ 
ΚΑΙ Ο ΠΑΦΛΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΗΧΕΙ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ 
ΜΙΑ ΑΓΡΙΑ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΜΙΑ ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΗ 
ΤΙ ΖΩΗ ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗς ΛΕΩ
ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΩ ΣΕ ΚΑΜΒΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΟΡΝΙΖΩΣΩ
ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΘΑ ΣΕ ΕΚΘΕΣΩ
ΜΗΝ ΠΟΤΕ ΕΡΘΩ ΚΟΝΤΑ
ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΕΙΑ
ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΠΑΩ ΚΑΙ ΠΕΣΩ

 




Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Μέσα στου Νου τα σκοτεινά
ψάχνω να βρώ μια λέξη 
Να με κρατησει αιχμάλωτη \
και να με ταξιδέψει 
Ν΄αναι μια λέξη δυνατή 
με νόημα μεγάλο  
Να την περάσω στον καμβά
χρώματα να της βάλω
Να την κοιτώ να στεκομαι 
Μετα να αιωρούμε
Μαζί της να πορευωμαι 
Εως την Αλήθεια βρούμε
............................................
Βάφω Αυγή και Δειλινό 
τα χρώματα με λύπη 
Γιατί μου λείπει 
η Αγάπη σου 
Πραγματικά
Μου λείπει..... 
.................................................
 

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΜΠΝΕΥΣΗ

ΕΜΠΝΕΥΣΗ                                     

Ω σωμα μου 

αναισθητο σχεδόν ,την υδονή της εμπνευσης νοιώσε 

γιατί απόψε

ο παρθένος κόλακας στίχος

σε καλεί σε συνουσία 

στιχος Ευη Καφουρου 

digital painting 

by Elis.Pandora

 











Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

μας τουμπάρανε....

Πού είσαι Μπαμπάκα μου να δείς...
Μας τουμπάρανε ...με τα μούτρα στο χώμα και τα μάτια στα σκοτάδια...
Με τα χέρια άδεια και τασάκι και αποτσίγαρα λαθραία αγορασμένα...
Για να σου πάρω σώβρακα σήμερα θα έπρεπε να ξοδέψω την μισή σου σύνταξη παρέκτός αν ήθελες να φοράς κινέζικα εσώρουχα από γνήσιο νάυλον να πάρουνε φωτια τα μπατσάκια σου ...
Αχ δεν κλαίω για σένα πιά Μπαμπά ...όσο το σκέφτωμαι χαίρομαι πιό πολύ πού έφυγες παρά να ζούσες τέτοιο ξεπεσμό και κατάντια που ζεί η χώρα μας ο τόπος μας. Ο γελαστός ο άνθρωπος είναι είδος πρός εξαφάνηση..και εσύ όλο ελπίδες και γέλια και ψαρέματα που θα έβρισκες τούς φίλους να σε συνοδεύσουνε?Βάλανε ένα φράκτη γύρω μας αόρατο μπαμπά μας ζητάνε ταυτότητες για να χαλάσουμε το πεντακοσσάρι μας ...μόνο δακτυλικά αποτυπώματα δεν μας πείρανε...Με τίς ουρές ο κόσμος στα συσίτια και στίς λαικές γιουρούσια , γέμισε ο κόσμος ζητιάνους κλέφτες απατεώνες και ψεύτες Ο μικρός παράδεισος της γειτονιάς μας αφέθηκε από τους γείτονες και έβγαλε τόσα χόρτα πού θα τούς φάνε τα φίδια και κανένας δεν νοίαζεται κανένας δεν ενδιαφέρεται τι γίνεται έξω από την πόρτα του ...και ήτανε η πόρτα μας μπαμπά...Πήγα τίς προάλλες να καθαρίσω και είδα το δέντρο μας κατακουτσουρεμένο ποιός το έκανε αυτό???Εμείς απάντησε η γειτόνισα το κόψαμε να μη βγάλει φρούτα και μαζεύονται μύγες...Μούρθε να της ρίξω εντομοκτόνο να εξαφανίσω όλα αυτά τα παράσιτα τα ανεύθυνα βολεμένα αποβράσματα πού χαίρονται να καταστρέφουνε τούς κόπους των άλλων.Ετσι γίνεται τώρα εδώ και τρία χρόνια από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι φίλοι σου υποφέρουν και νοσταλγούνε ...Με αναμνήσεις ζούμε...Τότε λέμε πού ήτανε καλά...και να πείς ότι περάσανε χρόνια ...ούτε τρία ...και μας ισσοπέδωσαν με αυτά και εκείνα...Τι να σου πώ μπαμπάκα μου ...σαν νεράκι κυλλάει ο καιρός και από το κακό στο χειρότερο πάει η κοινωνία μας Τα μαγαζιά κλείνουνε συνεχώς οι άνθρωποι καταστρέφωνται καθημερινός αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες...Μας τουμπάρανε και τώρα με τα μάτια στραμένα στο χώμα θα ζούμε ...Οι ουρανοί δεν ανήκουνε σε μας

Υπέρβαση του εγώ

 εξομολογώ τα ονειρα σ΄εναν καθρέφτη αόρατο που είναι απέναντι μου ...
ισως αορατη κι εγώ... να νομίζω οτι υπάρχω και κατα βάθος να μη ζώ ...Ενα Αλογο καλπάζει ,ακούω τα πέταλα του να χτυπούν την Γή .Ανεμος σφυρίζει στ ΄αυτιά μου παγωμένος κόβει την μιλιά μου ...
να ουρλιάξω θέλω ...
Παγάκια για Βότκα η ανάσα μου, καταπίνω τον αέρα ...Νοιώθω σαν αερικό μετακινούμε και κουβαλάω καθρέφτη μαζί μου που  να τον αφανίσω θέλω ..χωρίς τα γυαλια του να με κόψουνε ....να μη του λέω ...όνειρο να  μην υπάρχει ... την ησυχία μου θέλω με μια βόλτα στην εξοχή
τον καθρέφτη να σπάσω και να θάψω σε ένα μέρος μυστικό
και το μυστικό να θαφτεί με τον δαίμονα μαζί ...
ψάχνωντας το μέρος της ταφής ...ξύπνησα...!

Προορισμός ΄Ελλάδα .