εξομολογώ τα ονειρα σ΄εναν καθρέφτη αόρατο που είναι απέναντι μου ...
ισως αορατη κι εγώ... να νομίζω οτι υπάρχω και κατα βάθος να μη ζώ ...Ενα Αλογο καλπάζει ,ακούω τα πέταλα του να χτυπούν την Γή .Ανεμος σφυρίζει στ ΄αυτιά μου παγωμένος κόβει την μιλιά μου ...
να ουρλιάξω θέλω ...
Παγάκια για Βότκα η ανάσα μου, καταπίνω τον αέρα ...Νοιώθω σαν αερικό μετακινούμε και κουβαλάω καθρέφτη μαζί μου που να τον αφανίσω θέλω ..χωρίς τα γυαλια του να με κόψουνε ....να μη του λέω ...όνειρο να μην υπάρχει ... την ησυχία μου θέλω με μια βόλτα στην εξοχή
τον καθρέφτη να σπάσω και να θάψω σε ένα μέρος μυστικό
ψάχνωντας το μέρος της ταφής ...ξύπνησα...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου