Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

΄Βότσαλα στη σκάλα...

Πώς κυλά ο χρόνος...Νερό μέσα στα δάχτυλα...
Πώς άλλαξε ο καιρός ,όλοι οι αγαπημένοι μου φύγαν και όλοι είναι εδώ...
Πού είστε?Ρωτάω στα όνειρά μου και όλοι μου λένε εδώ...Εδώ?Πού εδώ?Εδώ ,εδώ..Μα καλά πού?η φωνή αντηχεί ακόμα μέσα στα αυτιά μου ....Εδώ κορίτσι μου εδώ.
Βότσαλο κρατάω λείο μικρό ποταμίσιο,εδώ,στο τρίτο σκαλοπάτι στην σκάλα την εσωτερική  υπάρχει ένα μικρό γυαλιστερό μαύρο πετραδάκι,το σηκώνω το σφίγγω στην παλάμη μου  το χαϊδεύω ,πόσα ποτάμια πέρασες στα χέρια μου να φτάσεις....Ολες οι πόρτες είναι κλειστές .Ποιος είναι ο κόσμος πού θέλεις να μου δείξεις και στα σκαλοπάτια μου σε βρίσκω?
Γιατί εμφανίζεσαι  στη σκάλα ξαφνικά?Πέρασαν τρεις μήνες...Δεύτερη φορά δεύτερη πέτρα ....
Ένα βότσαλο και μετά άλλο ένα ...
Πώς πέρασε έτσι ο καιρός ...Δυο βότσαλα μου μείνανε μετά τόσο χαμό....και εγώ δεν γνωρίζω αν πρέπει να τα φυλάω  ,η να τα αγνοήσω....και να τα πετάξω μακριά για να πάνε εκεί πού ανήκουν....

Τι δουλιά έχουνε τα βότσαλα στη σκάλα???

Ποιός έβαλε τα βότσαλα στη σκάλα σ'ενα σπίτι κλειστό?
Αναπάντητα τα ερωτηματά μου...Τα μάζεψα και τα πήγα στα μνήματα ,τα έβαλα στο τζαμάκι μέσα ,δίπλα στο θυμιατό ...Αλλο βότσαλο δεν θέλω να δώ το ξέρεις πόσο σε αγαπώ ο χρόνος  πού κυλά σύντομα θα μας φέρει πιό κοντά δεν είναι αναγκη πέτρες να αφήνεις Μπαμπά!!!